Moim ulubionym ciastem wielkanocnym jest mazurek. Moja mama jest znakomitą kucharką i gospodynią, jednak pod warunkiem, że przygotowana przez Nią potrawa nie jest ciastem. Mimo najpyszniejszych pieczonych mięs, babki i serniki nigdy nie były Jej najmocniejszą stroną. Jednak to właśnie Jej Mazurek wielkanocny najbardziej kojarzy mi się z Wielkanocą: ciasto kruche z lekka zakalcowate (w moim odczuciu właśnie tak smakuje Mazurek:), rewelacyjna polewa z gorzkiej czekolady i bardzo dużo bakalii. To jest mój smak ciasta, smak mojego dzieciństwa i wielkanocnych wspomnień. Tego smaku nie zamieniłabym na żadne, nawet najbardziej fikuśne ciasta wielkanocne:)

Nie umiem gotować, tym bardziej piec, eksperymenty w kuchni kończą się wzywaniem pizzy lub kanapkami z pasztetem, a raz nawet byliśmy na skraju wzywania straży pożarnej, bo zadymienie było tak duże, że baliśmy się spać we własnym domu. Dlatego piekąc skrupulatnie korzystam z przepisów, szczególnie upodobałam sobie łatwe i typu „zawsze wychodzą” jednak w moim przypadku powinno być „prawie zawsze”. Do tych wszystkich mankamentów kuchenny dochodzi moje zmaganie się z kaloriami i tym, że nie potrafię zjeść jednego kawałka ciasta, no nie umiem, za żadne skarby. Nigdy czerwona lampka mi się nie zapala, jem do oporu…Dlatego na święta piekę ciasto marchewkowe- mam poczucie, że jest mniej kaloryczne :) A ciasto to pokochały moje dzieci, nawet dziadkowie i powiem Wam, że gdy 3 lata temu zrobiłam pierwszy raz to ciasto mój syn stanął zdumiony i powiedział „Nie wierzę, że zrobiłaś coś tak dobrego, smakuje tak dobrze jak ze sklepu” :)hmmm myślę, że w jego oczach to był największy komplement, choć miało smakować jak domowe :)
Ciasto marchewkowe to mój faworyt świąteczny i w dodatku „prawie zawsze” wychodzi NAWET MNIE :)

Moim ulubionym ciastem na Wielkanoc jest sernik mojej mamy.
Tradycyjny, koniecznie bez spodu, bez dodatków, jedynie masa serowa i polewa czekoladowa, Sernik, którego nigdzie nie można kupić, gdyż jest wyrabiany całkowicie ręcznie, a jego najbardziej charakterystyczną cechą jest to, że nigdy nie chce porządnie wyrosnąć ;) Ale za to smak…. poezja…. zdecydowanie warto czekać na TEN sernik:)

Już jakiś czas temu na jednym z blogów kulinarnych odnalazłam ciekawy przepis. Nie wiem czy urzekły mnie wiórki kokosowe zabarwione na odcień zielony czy smak marchewkowej słodkości. To ciasto marchewkowe przekładane kremem na bazie serka mascarpone oraz aromatu waniliowego. To przepyszny smak świąt Wielkanocy oraz doskonały przepis na każdego łasucha.Mój mąż, jak i czteroletni synek bardzo je polubili i z wytęsknieniem własnych kubków smakowych oczekują pysznego świątecznego wypieku. Synkowi najbardziej podoba się trawka z wiórków kokosowych, natomiast ślubny ubóstwia smak kremu. Ja ciasto marchewkowe lubię za całokształt, połączenie smaku i nietuzinkowego wyglądu co zaprasza do skosztowania. Na szczęście niebawem święta i kolejna okazja do skosztowania tej marchewkowej pyszności.

Mam słabość do włoskich, drożdżowych wypieków świątecznych. Jeśli mówić o ciastach, które mi się najbardziej kojarzą z Wielkanocą, to przyszedł czas na drożdżową wielkanocną gołębicę czyli „Colomba Pasquale”.
W pierwszej połowie XX wieku włoski producent ciast Angelo Motta wymyślił specjalny wielkanocny wypiek nazwany la colomba. Ciasto w smaku i strukturze przypominało to na panettone, ale nie zawierało rodzynek (tylko skórkę pomarańczową) i miało chrupki, bezowo migdałowy wierzch. Całość posypana była nieblanszowanymi migdałami i granulowanym cukrem. Ciasto piecze się w formach, które mają przypominać swoim kształtem gołębicę z rozpostartymi skrzydłami. Powiem szczerze, że kształt ciasta ma dla mnie specjalne znaczenie. Kiedy mieszkałam we Florencji podczas moich studiów, swoją pierwszą włoską Wielkanoc spędziłam jedząc te pyszności wracając z kościoła przez cudowny plac Piazza Della Signoria, gdzie można znaleźć mnóstwo gołębi, co tworzy wspaniałą atmosferę świąt. Kocham wracać myślą do słonecznej Italii i atmosfery Wielkanocy, jaką Włosi wydają się magicznie tworzyć w każdym zaułku swojego pięknego miasta. Oczywiście z ciastem związane są legendy. Jedna z nich mówi, że ciasto w tym kształcie było dawane w czasie oblężenia Pawii w VI wieku jako znak pokoju. Inna wiąże ciasto z postacią irlandzkiego opata świętego Colombano.
Legendy legendami, najważniejsze, że to ciasto jest pyszne i można upiec je samemu, serdecznie polecam!