Często oczyma wyobraźni wracam do rodzinnego domu…
Widzę w nim małą Alę wyjadającą farsz do ruskich po kryjomu.
Mama i babcia z uśmiechem w kuchni się krzątają,
Tata i dziadek po ciężkiej pracy do stołu zasiadają.
Smak ruskich z dzieciństwa jest nie do odtworzenia…
Fakt, dorosłe życie nawet zapach zmienia.
Nic nie smakuje już nigdy tak samo…
Jak wtedy gdy lekiem na całe zło było było słowo MAMO!

Moje ulubione danie z dziecinstwa które robiła moja babcia mama a teraz przeszło na mnie kluski z kapustą .Bardzo je uwielbiam i moje dzieci . Z chęcią bym się ucieszyła z takiego prezentu jak termomix napewno u was w przepisie są kluseczki o innym smaku którym z chęcią bym skorzystała i posmakowała

Kiedy babcia z rana wstała
Mleko, jajka wnet zebrała
Maselnice i serwatki
To nie lada były gratki
Wszystko świeże, smaczne, tanie
Można zrobić wnet śniadanie
Mama jajka rozbijała
I racuszki wyczyniała
Babcia kluski polepiła
Z serem, który właśnie zrobiła
A maszynka do mielenia
Do ciastek służyła robienia
Ciastka kruche i pachnące
Oj zjadłabym ich tysiące
Gdy do mamy czasem wpadam
Robię z nią i się objadam
Kiedy jesień nadchodziła
Z dyni zupa u nas gościła
Dynia piękna, wyrośnięta
Prosto z ogródka naszego wycięta
Zupa słodka, kluski lane
3 talerze wnet wszamane
Polska Kuchnia – dziś przeżytek
Na codzienny dawniej użytek
Gdy makaron babcia robiła
Surowe ciasto wnukom kroiła
Na tej kuchni wypieczone
Smakołyki to były nieocenione
Wspominać by długo te smaki
W swej książce kucharskiej wypełnić braki
Babci przepisy trzeba odtworzyć
A przyszłym pokoleniom wspomnienia pomnożyć.

Uwielbiałam u babci na wsi kaszkę manną gotowana na świeżym mleku prosto od krowy, jeszcze letnią podawaną ze świeżo zebranymi truskawkami z pola u sąsiada.

Moje dzieciństwo zawsze pachniało i smakowało swojskością. Wśród tych smakołyków prym wiodło babcine ciasto drożdżowe robione na mleku prosto od krowy i na jajkach od własnych kurek. Było delikatne, pulchne i takie swojskie. Czując, jak zapach wypieku rozlewa się po kuchni czułam, jakbym na nowo przeżywała dzień dziecka. Co jeszcze wspominam? Watę cukrową kupowaną na wiejskim straganie, od której wieczorem niemiłosiernie bolały mnie zęby i coś kompletnie z innej beczki – pajdę chleba, najlepiej jeszcze ciepłego, posmarowanego smalczykiem babcinej roboty i posypaną zieloną cebulką. Jak ja się tym zajadałam, a przecież nie było to jakieś wykwintne danie. Ale tradycyjnie na przekór wszystkim chlebek jadłam dopiero po oberwaniu skórki. Nie wiem dlaczego tak robiłam, bo przecież skórka jest najlepsza, zwłaszcza chrupiąca. Kiedyś tak się zawzięłam, że mama postawiła mi ultimatum – albo zjem wszystko albo nie wyjdę na podwórko. No i siedziałam cały dzień w domu. A jako, że bardzo ubiłam babcine pieczywo to innym smakołykiem, którym się zajadałam w dzieciństwie był chleb zapiekany z makiem i cukrem pudrem. Na kromkę nakładało się łyżkę masy makowej i wkładało do piekarnika na ok. 10 min. Po wyjęciu posypywało się cukrem pudrem. Chlebek był nieziemski i bardzo chrupiący. Pamiętam też, jak babcia kiedyś za długo go podpiekała, bo się zagadała z sąsiadką, a ja przez to o mało co nie straciłam mlecznego zęba, bo chleb był twardy jak kamień. Może przez ten incydent nabawiłam się wstrętu do skórek ;) Nieskromnie przyznam, że od czasu do czasu opycham się tymi przysmakami i nie zwracam uwagi, że coś pójdzie mi w boczki.