Moje ulubione dania obiadowe z dzieciństwa to rosół z domowym makaronem i kawałkami kurczaka/indyka oraz pomidorowa zrobiona z domowego przecieru pomidorowego. Z drugich dań uwielbiałam kotlety schabowe z buraczkami na zasmażce lub z mizerią ze śmietaną, cebulką, pieprzem ziołowym, szczypiorkiem oraz pysznym puree ziemniaczanym posypanym świeżym koperkiem, a także gołąbki w sosie pomidorowym z dodatkiem śmietany. Z dań słodkich z ogromnym sentymentem wspominam racuchy z jabłkami oprószone cukrem pudrem oraz makaron (najlepiej domowy oczywiście :) ) z truskawkami ze śmietaną i cukrem (a właściwie z sosem truskawkowym z tych składników, bo truskawki były w drobnych kawałeczkach). Na odświętny deser mama serwowała głównie serniki z brzoskwiniami czy rodzynkami, szarlotki z bezą i kruszonką lub popisowy tort orzechowy z masą kakaową i wiśniami. Z deserów, które samodzielnie potrafiłam przygotować pamiętam poziomki z dodatkiem śmietany i cukru oraz naleśniki ze świeżo smażonymi jabłkami i bitą śmietaną :) Nie zapomnę także smaku innych owoców sezonowych: czereśni, wiśni, agrestu, jabłek papierówek oraz satysfakcji z ich zbierania i pomagania w przygotowaniu przetworów. Myślę, że sekretem tych przepysznych dań oprócz talentu kulinarnego mojej mamy i cioci oraz ogromnego serca, które wkładały w ich przygotowanie były warzywa i owoce z ogrodu moich dziadków :)

Smutno mi czasem w nocy, do kuchni o wielkiej mocy. To bowiem kuchnia babć moich, która w sercu mym na podium stoi.
Tęskno mi za pierożkami,
Takimi z płuckami lub jagódkami.
Brakuje zupy kminkowej, takiej babcinej, po prostu domowej.
Zjadłbym makaron prawdziwy, nie jakieś ze sklepu dziwy.
Najlepiej do zupy grzybowej, prawdziwkowej lub podgrzybkowej.
Spróbowalbym zup owocowych, wiśniowych i truskawkowych.
Wszystko poprawiłbym racuszkami, z cukrem pudrem lub jabłuszkami.
Schrupałbym też mazurek, ale bez kokosa wiórek.
Bo taki byłby oszukany,
i bardziej jak placek ziemniaczany.
Oto smaki dzieciństwa mojego, i należą do mnie – nie do znajomego.
Jak już mówiłem, w sercu je noszę i właśnie dlatego o Termomix proszę.
Bo talentu nie mam do gotowania, większy mam do podjadania.
Może Państwa maszyna mi pomoże?
Być może z nią smaki dzieciństwa odtworzę?

Czas mija tak szybko a mnie brakuje smaków mojego dzieciństwa gdzie z grządki wyrywałam marchewkę wycierałam o spodnie i zajadalam jak najlepszy smakołyk i groszek zielony zerwany u sąsiada po cichu z truskawkami i malinami.Pieczone ziemniaki z ogniska osmolone z solą smakowały najlepiej i kiełbasa pieczona na patykach popijania kompotem najlepszym z rabarbaru.Chleb który kupowałam w piekarni i zanim odniosłam do domu zjadłam samą gorącą skórkę to były moje czasy i tak smakowało moje dzieciństwo.

Chleb umęczony w wodzie i posypany cukrem.

Dania, do których z ochotą wracam pamięcią, wcale nie są wymyślne, a wręcz przeciwnie, zaskakują prostotą. Smakują miłością i troską, pojawiały się zawsze kiedy było trzeba. Kanapka z dojrzałym, soczystym pomidorem z herbatą przestudzoną do idealnej temperatury. Ryż z jabłkami, pachnący wanilią i słodką śmietaną. Pizza z ciastem wyrośniętym tak, że przypominała tort. Risotto z pieczarkami i parówkami. Czekoladowy zakalec i rurki z kremem, które najlepiej smakowały bez kremu. Te chwile, smaki i zapachy przypominają mi o tych, którzy mi je podarowali. Bo w jedzeniu nie chodzi o to, co się je, a z kim ;)