Wiele lat temu często mama gotowała mi i bratu lane kluski na mleku ( mleko od swojej krówki) oraz chleb ze śmietaną i cukrem bądź z masłem i cukrem..mniam co to były za czasy. Pamiętam do dziś jak rodzice się pokłócili to na obiad była słynna martadela z chlebem i nikt wtedy nie wybrzydzał :)

Pamietam to miejsce w piwnicy u dziadków. Kiedy przychodziła jesień, zrzucali tam gruszki i jabłka. Półki uginały się od zapasów owocowych przetworów. A gdy przychodziła zima, i w mig w mroźny zmieniał się świat, babcia wyciągała słoiczki z wiśniami i gotowała przepyszną zupę owocową z makaronem. A kwaśne jabłka oblepione miodem i cynamonem tworzyły aromatyczna i ciepłą szarlotkę, która jako mała dziewczyna popijałam mlekiem grzejąc sobie stopy na ścianie pieca kaflowego.

Szanowna Pani Olgo! Szanowni koledzy i koleżanki śledzący bloga! Dziękuję za te wszystkie podróże kulinarne do smaków dzieciństwa. Okazało się, że część z tych podróży jest też moimi. Wszyscy mamy głęboko zakodowane nasze ulubione smaki, które nierozerwalnie kojarzą się z latami wielkiej młodości. Mają tak duży ładunek sentymentalny, że tęsknimy za nimi do dzisiaj.
Chciałbym przy okazji dołożyć swoją własną cegiełkę do tych wpisów. Przedstawić wielką królową mojego dzieciństwa. Królową, której smaku nie sposób zapomnieć nigdy. Zupa Wiśniowa! Mógłbym o niej pisać poematy i ballady. Doceniać za wszystko. Jest skarbem, który podarowała mi Babcia. Nie zapomnę wakacji na wsi, które kojarzyły się z wielkim lenistwem. Nie zapomnę widoku Wiśni, które błyszczały na słońcu jak magiczne korale. Byłem wielkim nerwusem, który niecierpliwie nie mógł doczekać się czasu ich zrywania. Lutówka wykrzywiała twarz w czasie jedzenia, ale jaki to był pozytywny grymas!

Jak tylko dostałem znak, zbierałem jak szalony. Wiedziałem gdzie one trafią. Potem już działa się sztuka. Towarzyszyłem Babci przy całym procesie robienia tej zupy. Nic z tego nie kumałem, ale byłem szczęśliwy. Do dzisiaj tak naprawdę nie znam przepisu tej zupy. W swoim filmiku umieszczam wypowiedź Babci, która tłumaczy jak to robić. Ale jestem kucharzem kompletnym więc kompletnie bym sam nie umiał się za to zabrać.

Mam wielkie szczęście, bo do dzisiaj mogę sobie wsiadać w ten wiśniowy wehikuł czasu i przypominać czasy dzieciństwa! Staram się doceniać to maksymalnie. Zawsze wtedy mam w głowie karuzele wspomnień. Te słodkie uczucie relaksu ,bez presji, obowiązków. Gdzie problemem była sflaczała piłka i przegrany mecz na boisku. Te czasy już nie wrócą, ale wracają te smaki!
Zapraszam do mojej prezentacji video. Postanowiłem ją nagrać, bo zawsze chciałem napisać o zupie wiśniowej piosenkę ! I zawsze chciałem zaskoczyć Babcie, przy okazji spłacają wielki dług wdzięczności. Dziękuję za ten smak!

PS- Obrażam się maksymalnie jak ktoś nazwie tą zupę KOMPOTEM. To duża nieprawda! : )
PS2- Jeżeli jednak odpowiedź konkursowa ma zawierać wyłącznie tekst to proszę się posiłkować tylko warstwą słowną a video potraktować jako zbędny dodatek : )

https://youtu.be/KlAyKxlT7VU

To nie smak, nie składniki a wspomnienia, które powracają myśląc o tym daniu?‍?‍?‍? ? Jest ono dobrze znane wszystkim Polakom.? A w moim domu wiązało się zawsze ze wspólnym gotowaniem.? Mama przygotowywała farsz, siostra go doprawiała, a ja oczywiście próbowałam.? Później całą ekipą siadaliśmy do… lepienia!? Ja wyrabiałam ciasto i kroiłam na części, tata wałkował, mama nakładała farsz a brat i siostra lepili.? Było zawsze przy tym tyle śmiechu, rozmów? Niby zwyczajna czynność, a do dziś jest wyjątkowa?‍♀️
Ugotowane PIEROGI RUSKIE jedliśmy najczęściej na kolację ????? Zawsze przy stole całą rodziną! ❤❤❤➡️Znajdźcie takie danie dla swojej rodziny, zaangażujcie wszystkich i zatrzymajcie się w tym pędzie. ?Nic nie smakuje lepiej ?

Patrycja No oczywiście, że pamiętam! Do dzisiaj lecimy na widelec ❤