Prażuchy. Mega smak. Pamiętam że podawane były ze skwarkami z boczku i z maślanką.

Smaki dzieciństwa są dla mnie wspomnieniem dziś wywołującym łzy.
Wychowywała mnie babcia, która dzień o 5 rano zaczynała od czyszczenia pieca kaflowego, który następnie rozpalała i smarowała smalcem. Zapach topiącego smalcu unosił się po całym domu jakby było to miejsce uboju świń. Większość śniadań to był chlebek wyciąganiu prosto z pieca, smarowany czymkolwiek co w tym czasie było w domu: dżem własnej roboty, smalec, metka, salceson lub po prostu ser lub masło. Oczywiście wszystko było własnej produkcji bo na podwórku była Stasia i Nela( krówki), zawsze były świnki, kurek co najmniej naście sztuk i wredne gęsiory, które nie gryzły tylko babcię, mimo, że też je karmiłam.
Z dziadkiem co drugi dzień jechaliśmy po siano na łąki by zwierzątka miały co jeść i czysto w klatkach. Pamietam dziadka słowa, które powtarzał: jak kurka ma czyste sianko to daje dwa razy więcej jajek.
A z tych jajek powstawały ciasta, w tym moje ukochane drożdżowe z kruszonką i owocami jakie babci przyniosłam. Pewnie dlatego, że tak wiele musiałam zrobić aby te ciasto było, smakowało jakby było z przepysznej krainy.
Nie mogę zapomnieć mleka prosto z kanki z pianką na kilka palców.
Nie mogę również zapomnieć pączków w tłusty czwartek, na który czekało się cały rok! Dom wtedy pachniał tak pięknie a dni do tłustego czwartku się zawsze odliczało by zaznać pączkowych łakoci.
Dziś, trzydzieści lat od momentu jak przeprowadziłam się do dużego miasta, by uczyć się a następnie zostałam na uczelni, serce moje wraca na wieś i mam nadzieję, że na okres emerytalny wrócę na wieś, by moim wnukom pokazywać jak piękna jest wieś i jak zdobywa się owoce szczęścia i zdrowia.

Najlepsze danie, jakie pamiętam z czasów dzieciństwa, to pyszne placki ziemniaczane oraz „niedźwiedź” mojej mamy. Zawsze, gdy wracała do polski z pracy, pierwszym daniem jakie robiła, były placki, ze śmietaną, solą i nutą miłości. Następnego dnia robiła zawsze niedźwiedzia, czyli zapiekaną jakby papkę ziemniaczaną, z boczkiem lub innym mięsem. Najlepsze dania jakie wspominam <3

Smakiem mojego dzieciństwa bezsprzecznie są placki ziemniaczane z ulubionym sosem mięsnym robionym przez mojego Tatę ❤️. Pamiętam, że w robienie placków zaangażowana była cała rodzina, proces wydawał mi się czasochłonny i skomplikowany, ale za to smak niepowtarzalny i wart każdej poświęconej minuty! Aktualnie, już w dorosłym życiu, wiele się w mojej kuchni zmieniło, i choć ciasto na placki wyrabiam przy pomocy mojego staruszka – TM21, a sos mięsny już od wielu lat zastąpiony jest „ślepym” sosem wegetariańskim, to nadal cała rodzina reaguje z takim samym entuzjazmem na każdą możliwą okazję zjedzenia placków ziemniaczanych, w dla mnie niezmiennie jest to podróż sentymentalna po smakach z dzieciństwa ❤️

Dla mnie wyjątkowym daniem z dzieciństwa są zwyczajne kopytka. Mogłam je jeść bez umiaru i nie dorównywała im żadna frytka. Zazwyczaj czekały one na mnie w piątek po szkole, mama dobrze wiedziała co wtedy na obiad wolę. Niestety pojawiały się dość rzadko w naszym domu, bo oprócz mnie, nie smakowały one tak bardzo nikomu. Właśnie dlatego są dla mnie nadzwyczajne, bo wiem, że mama robiła je specjalnie dla mnie, nawet gdy miałam humory niefajne. Takich chwil się nigdy nie zapomina, a na także takie wspomnienie od razu robi się uśmiechnięta mina :)