Byłam nastolatką, miałam 15 lat. Moi rodzice dużo pracowali ale obiady zawsze staraliśmy się jadać razem. Pamiętam kiedy wróciłam do domu po szkole, tata – górnik, zawsze zawsze był głodny i ciągle poganiał mnie bym szybko się ogarniała bo „Córciu! Przecież ja już jestem głodny!” Jak mantra, każdego dnia. Tego dnia już na wejściu widziałam, że tym razem jest inaczej. Tata w ciszy siedział przed telewizorem, mama krzątała się między kuchnią i dużym pokojem. Usiadłam do stołu, Tata przytulił mnie do siebie i zauważyłam, że płakał – silny górnik z ramionami jak stodoła, którego nigdy nie widziałam płaczącego „Dobrze, że wróciłaś” usłyszałam tym razem. Był czwartek 11 września 2001 r. Telewizja nadawała o ludziach skaczących z wysokich pięter WTC w panice. Mama podała mielone, ziemniaki i ćwikła z chrzanem, nikt nie mógł przełknąć kęsa. Zawsze – i przypuszczam, że już na zawsze – kiedy słyszę 'mielone’ przypomina mi się tamten dzień. Może to trywialnie brzmi, nie wiem… Było wiele posiłków przed i po, w międzyczasie zostałam roślinożerna, zawsze liczyło się nie co jemy i czy mamy w ogóle co jeść, tylko, że razem, jednak tego jednego posiłku nie zapomnę do końca życia. Tak kojarzy mi się smak prawdziwego smutku i zadumy.

Moje ulubione to proziaki mama piekła je z samego rana na kuchni kaflowej do tego szklanka swojskiego mleka to były czasy swojski chleb swoje wędliny masło ser itp

Placki ziemniaczane z cukrem które robiła nam mama to najlepszy obiad z dzieciństwa.Jadłam je z siostrą a na ścianie zapisywaliśmy palcem cyfry kto zje więcej placków :)

Entliczek Pentliczek z dzieciństwa stoliczek
A na tym stoliku jedzenia bez liku.
Zupa mleczna to największa zmora,
Choć kożuch na niej czasem znalazł amatora.
Fani zupy owocowej też się zdarzali,
A przecież to zwykły był kompot z kluskami.
Wymyślne potrawy na nic się nie zdały,
Bo największy głód pajda chleba, masło, śmietana i cukier zwalczały.
A gdy zmęczonym wracało się z podwórka w domu czekała butelka Ptysia, która gasiła pragnienie każdego Urwisa.
Najszybsza kolacja na świecie,
To była zwykła kajzerka zalana gorącym mlekiem.
Chleb obsmażony w jajku na patelni też się często jadało,
Bo czasu na posiłki zawsze było mało.
Najlepszym deserem mleko w tubce było,
Choć ciepłe lody też się lubiło.
Vibovit również chyba każdy pamięta,
Oranżadka w proszku na palcu wyjęta.
Kiedyś nie było mody na chipsy
I wtedy się jadło przysmak świętokrzyski.
A po szkole do budki szło się gromadą całą
Po bułkę pieczarkami nadzianą.
Szyszki ryżowe i wata cukrowa na odpustach rządziły
Wszystkie dzieci z obklejoną buzią chodziły.
Smaczne i piękne to czasy były
Szkoda, że bezpowrotnie nam się skończyły…
Entliczek Pentliczek z dzieciństwa stoliczek!

W różnych regionach kraju mają inną nazwę…. Duszonki, prażonki… U mnie noszą nazwę pieczonki. Kolejne danie, które uwielbiam od zawsze. Warzywa i mięsko pieczone w kociołku w palenisku . Ile mam pięknych wspomnień z okresu dzieciństwa i nastu lat właśnie z nimi w roli głównej. Imprezy rodzinne, z przyjaciółmi, wycieczki szkolne, pierwsze miłości. Zawsze wtedy to danie królowało. Najpierw były zabawy i swawole przy ognisku a później konsumowaliśmy pyszne pieczonki. Najlepiej smakowały z kwaśnym mlekiem. Takim prawdziwym, z mleka od krowy. Wszyscy czatowaliśmy na te ze spodu kociołka, bo były najbardziej przysmażone :D Cudne czasy <3