 Chwilkę mnie nie było, ale nadrabiam wpisy i pokazuję nowe przepisy z wielką gorliwością. Strasznie dużo pracy mnie otacza, plus ta pogoda jesienno-zimowa i jakoś zaskakująco dzień za szybko się kończy, a ja mam zbyt mało energii, aby wieczorową porą lub rankiem siadać do komputera. Wymyślam, gotuję, fotografuję, więc pozostaje jeszcze opisać i pokazać na stronie. Śmieję się w duchu, że przebiega teraz u mnie trudny coroczny proces aklimatyzacji do naszego klimatu. Strasznie ciężko przychodzi mi przestawienie się na zimę, za to na lato idzie to w tri miga, a do tego łatwo jak po maśle.W poniedziałek miałam pokazać drugą propozycję do zabawy kapuścianej i siódmą do ziemniaczanego tygodnia 2009, no … z lekkim poślizgiem ale jest :) Kilka tygodni temu dostałam fantastyczny komplet naczyń z czarnej ceramiki z Kolumbii. Dołączona do niego była również instrukcja użytkowania i kilka słów gwoli wstępu. Owa ulotka leżała w kuchni w szufladzie z tymczasowymi karteczkami, do momentu, aż doszłam do wniosku, że najwyższy czas ją uporządkować. Magiczna szuflada z różnościami zmieniła się w czyściutką przestrzeń, a ulotka wylądowała w bezpiecznym miejscu, oczywiście takim abym mogła ją łatwo znaleźć. I jak wylądowała, tak przepadła, miejsce nad wyraz bezpiecznym się okazało ;). Nie wiem, czy tez tak macie, ale po gruntowanych porządkach nic znaleźć nie mogę, widocznie mój szufladowy bałagan nie jest zwykłym nieładem a przestrzenią, gdzie wszytko jest na miejscu. Odszukanie instrukcji zajęło mi kilka dobrych dni, w międzyczasie znalazłam masę niezbędnych notatek, o których zapomniałam już kilka miesięcy temu. Czarna ceramika powstaje z czarnej gliny, surowca wydobywanego w środkowej części Kolumbii. Każda część naczynia wykonana jest ręcznie przez artystów z osady La Chamba, w kolumbijskim departamencie Tolima. |
|||
 Glina nadaje naczyniom trwałość i wytrzymałość na wysokie temperatury. Można w nich piec, gotować, zapiekać w piekarniku i kuchence mikrofalowej. Zgodnie z instrukcją i informacjami zawartymi w broszurze wyjątkowo długo utrzymują ciepło. Naczynia nie są glazurowane a po wypaleniu poleruje się je do uzyskania lekko satynowego połysku. Wytwarzane są z całkowicie naturalnego surowca i bez dodatku jakichkolwiek szkodliwych substancji, dzięki czemu są całkowicie bezpieczne dla zdrowia a przygotowywane w nich potrawy zachowują swój aromat i wartości odżywcze ja zapewniał dystrybutor. Ową jakość naczynia do zapiekania postanowiłam sprawdzić na naszej krajowej, wręcz wschodniej i prostej zapiekance chłopskiej z ziemniakami i kapustą. Lubię taki proste dania, sycące, dość ciężkie, ale pachnące jesienią, bo w końcu ta pora roku zalewa nas deszcze i zasłania widoki poranną i wieczorną mgłą. |
|||
|
Ten przepis jest moją siódmą propozycją w ramach zabawy Ziemniaczany Sezon 2009
|
|||
|
Ten przepis jest moją drugą propozycją w ramach zabawy Święto Kapusty
|
|||
|
|
|||
 |
 |
||
|
|
|
||
|
|
|||
Uwielbiam takie proste zapiekanki :)
Bardzo ciekawe te naczynka i ladnie sie prezentuja :),a taka zapiekanka jest przepyszna na jesienny czy zimowy wieczor :)
Pozdrawiam :)
Olgo naczynia są przepiękne :) a połączenie kapuściano-ziemniaczana bardzo leża w moich preferencjach smakowych więc sądzę, że w tygodniu taka zapiekanka będzie u mnie gościła.
serdecznie pozdrawiam i ślę moc uścisków
Już czuję, że bardzo by mi smakowała!
Fajne te naczynko:))))
A zapiekanka super, ja też lubię takie proste dania:-)
Pozdrawiam Cię Olgo cieplutko!
Wygląda bardzo apetycznie. Narobiłaś mi poprostu apetytu. Napisz proszę czy ta kapusta ma byc kiszona? Pozdrawiam cieplutko.
Pani Olgo, jaka kapusta użyta została w Pani przepisie? Włoska czy kiszona? A może biała?
Ala – biała szatkowana :)
A czy w takim razie kapusta włoska – moja ulubiona – także będzie odpowiednia w tej zapiekance? PS Pani blog jest niesamowity, prowadzony z autentyczną pasją. To bardzo ważne w życiu.
Ala – bardzo dziękuję za miłe i ciepłe słowa :D